سازمان تأمین اجتماعی هشدار داد: اگر شماره تلفن همراه شما در سامانه ثبت نشده یا به نام خودتان نیست، ممکن است پیامک‌های مهم بیمه‌ای را دریافت نکنید و از خدمات حیاتی بازنشستگی و درمانی محروم بمانید.
سازمان تأمین اجتماعی اعلام کرد: بیمه‌شدگان برای بهره‌مندی از این خدمت، ضروری است با مراجعه به نشانی es.tamin.ir نسبت به ثبت‌نام، تکمیل یا به‌روزرسانی اطلاعات فردی، به‌ویژه شماره تلفن همراه خود اقدام نمایند. لازم به تأکید است که پیامک‌های اطلاع‌رسانی صرفاً به شماره تلفن همراه ثبت‌شده و متعلق به شخص بیمه‌شده ارسال می‌شود.
همچنین، در صورت مشاهده هرگونه مغایرت در محتوای پیامک دریافتی که بعد از ثبت لیست بیمه توسط کارفرما ارسال می‌شود، امکان ثبت اعتراض از طریق شعب سازمان یا سامانه خدمات غیرحضوری فراهم است.
سازمان تأمین اجتماعی با هدف ارتقای کیفیت خدمات و حفاظت از منافع بیمه‌پردازان، اجرای این طرح را در دستور کار قرار داده است. چرا که بهره‌مندی از خدماتی نظیر برقراری مستمری بازنشستگی، ازکارافتادگی، غرامت ایام بیماری و فوت، مستقیماً به حقوق و مزایای ثبت‌شده، تعداد روزهای بیمه‌پردازی و عنوان شغلی وابسته است.
همچنین سازمان تأمین اجتماعی از تمامی بیمه‌شدگان دعوت می‌کند در راستای بهره‌مندی به‌موقع و صحیح از خدمات، هرچه سریع‌تر نسبت به ثبت‌نام یا به‌روزرسانی اطلاعات خود در سامانه غیرحضوری es.tamin.ir یا برنامه کاربردی «تأمین من» اقدام نمایند.
سازمان تأمین اجتماعی
ساختمان مرکزی سازمان تأمین اجتماعی در خیابان آزادی تهران
سازمان تأمین اجتماعی ایران سازمان بیمه‌گر اجتماعی عمومی غیردولتی است. این سازمان، وظیفهٔ پوشش اجباری بیمهٔ کارگران، حقوق‌بگیران و پوشش اختیاری صاحبان حِرَف و مشاغل دولتی و آزاد را بر عهده دارد. این سازمان اولین، قدیمی‌ترین و بزرگ‌ترین سازمان تأمین اجتماعی و درمانی در ایران است که متعلق به بیمه‌شدگان است.
تاریخچه
تاریخچهٔ تأمین اجتماعی در ایران به تصویب اولین قانون استخدامی کشوری در سال ۱۳۰۱ در زمان رضا شاه پهلوی بازمی‌گردد که طی آن، نظامی برای بازنشستگی به وجود آمد. در این قانون، سه اصل تأمین اجتماعی که عبارت بودند از فراهم کردن «حقوق و تأمین خاص» برای کسانی که پس از خدمت، توانایی فعالیت خود را از دست می‌دهند، «مقرری خاص» برای کسانی که به علت حادثه‌ای، علیل و از کار افتاده شوند و «حمایت کارفرمایان» از خانواده هر مستخدم که فوت شود، به چشم می‌خورد. در اولین اقدام، طرح تشکیل «صندوق احتیاط کارگران راه‌آهن» در سال ۱۳۰۹ به تصویب دولت رسید. در این مصوبه، دولت تسهیلات خاصی را برای کارگران ضایعه دیده یا فوت شده در حین احداث راه‌آهن پیش‌بینی کرد. در سال ۱۳۱۵ «نظام‌نامه کارخانجات و موسسات صنعتی» برای کارگران بخش صنعت به تصویب هیئت دولت رسید.
در سال ۱۳۲۵، قانون کار از تصویب هیئت دولت گذشت. طبق این قانون، کارفرمایان، علاوه بر اینکه مکلف به رعایت قانون بیمه کارگران بودند، باید دو صندوق شامل صندوق بهداشت (برای کمک به کارگر در مورد بیماری‌هایی که ناشی از کار نباشد) و صندوق تعاون (برای کمک در امور ازدواج، عائله‌مندی، بیکاری، از کار افتادگی، بازنشستگی، حاملگی و غیره) را در هر کارگاه تشکیل می‌دادند. در سال ۱۳۲۸، وزارت کار رسماً تأسیس گردید و طبق ماده ۱۶ قانون کار مصوب ۱۷ خرداد ۱۳۲۸، مقرر شد صندوقی به نام «صندوق تعاون و بیمه کارگران» برای معالجه و پرداخت غرامت کارگران تشکیل شود. در ادامه در اواخر سال ۱۳۳۱ و در دوره نخست‌وزیری مصدق، «لایحه قانونی بیمه‌های اجتماعی کارگران» برای اولین بار به تصویب رسید و طبق آن سازمان مستقلی به نام «سازمان بیمه‌های اجتماعی کارگران» تأسیس شد. این سازمان مکلف و متعهد شد کمک‌ها و مزایای مقرر در لایحه را در مورد کارگران و کارمندانی که بیمه می‌شدند، اعمال کند. درپی مجموعه تحولات یادشده، به موجب تصویب‌نامه‌ای که در فروردین ۱۳۴۲ به تصویب هیئت وزیران رسید، سازمان بیمه‌های اجتماعی کارگران به «سازمان بیمه‌های اجتماعی» تغییر نام یافت تا زیر نظر وزارت کار و امور اجتماعی به فعالیت خود ادامه دهد. «بیمه‌های اجتماعی روستاییان» در سال ۱۳۴۷ به تصویب رسید که در سال ۱۳۵۴ در سازمان تأمین اجتماعی ادغام شد. در سال ۱۳۵۱ با تصویب قانون تأمین خدمات درمانی مستخدمان دولت، «سازمان تأمین خدمات درمانی» تشکیل شد. تشکیل وزارت رفاه اجتماعی، تحول دیگری بود که در سال ۱۳۵۳ روی داد. این وزارتخانه، تقریباً تمامی امور مربوط به بیمه درمان و رفاه قشرها مختلف جامعه را تحت پوشش خود قرار داد. در این میان، تصویب «قانون تأمین اجتماعی» در تیرماه ۱۳۵۴ و تشکیل «سازمان تأمین اجتماعی» را می‌توان آغازگر تحولی نو در نظام تأمین اجتماعی کشور دانست. در سال ۱۳۵۵ با تصویب قانونی که منجر به انحلال وزارت رفاه و تشکیل وزارت بهداری و بهزیستی شد، سازمان تأمین اجتماعی به «صندوق تأمین اجتماعی» تغییر نام داد و تعهدات و امکانات درمانی آن به وزارت بهداری و بهزیستی محول شد. اما این تغییر، چندان دوام نیاورد و با تصویب لایحه‌ای در شورای انقلاب در سال ۱۳۵۸، سازمان تأمین اجتماعی دوباره احیا شد.
دیدگاه تان را بنویسید