دلیل عجیب مجرد ماندن نیکی کریمی | جواب دندان شکن نیکی کریمی به سوال درباره ازدواجش !

نیکی کریمی بازیگر مطرح ایرانی اصولا جز بازیگران بی حاشیه محسوب می‌شود.

 این خانم بازیگر سعی می‌کند زندگی شخصی‌اش را کمتر در اطلاع عموم قرار دهد.

نیکی کریمی در پاسخ سوال های خبرنگاران در مورد ازدواجش جواب قانع کننده‌ای نمی‌دهد و مشخص است دوست ندارد کسی در زندگی خصوصی و شخصی‌اش دخالت کند.

او در جواب اینکه چرا ازدواج نمی کنید جواب داد که : این سوال ها دور از نزاکت است.

نیکی کریمی علاوه بر بازیگری و کارگردانی به طور جدی و حرفه ای عکاسی می کند. وی سبک های مختلف عکاسی را تجربه کرده و چندین نمایشگاه عکس از آثار خود در جاهای مختلف برگزار کرده است.

نیکی کریمی که یکی از بازیگران مشهور زن ایرانیست به عنوان مترجم نیز فعالیت می کند. وی در سال ۱۳۸۰ برای اولین بار کتاب آوازهایی که مادرم به من آموخت (زندگی نامه مارلون براندو اثر رابرت لینزی) را ترجمه کرد.

بیوگرافی نیکی کریمی

نیکی کریمی 19 آبان سال 1350 در تهران به دنیا آمد. وی بازیگر، کارگردان و مترجم است.

و یکی از تأثیرگذارترین هنرمندان سینما پس از انقلاب ایران است که در فیلم‌های مهمی نقش آفرینی کرده و با کسب جوایز متعدد از جشنواره‌های گوناگون بین‌المللی، از موفق‌ترین هنرمندان سینمای ایران از لحاظ تعداد جوایز جهانی نیز به‌شمار می‌رود.

وی از دوران دبستان بازی در گروه های کوچک تئاتری را آغاز کرد. نخستین حضور جدی او در فیلم عروس به کارگردانی بهروز افخمی در سال 1369 است. او و ابوالفضل پورعرب را اولین ستارگان سینمای ایران پس از انقلاب می دانند.

خانواده نیکی کریمی

او اصالت تفرشی دارد. در دوران دبستان در گروه های کوچک تئاتر بازی می کرد. اعضای خانواده اش در انگلستان زندگی می کنند و او مدام بین انگلیس و ایران در رفت و آمد است.  او یک برادر به نام خشایار و یک خواهر به نام نازنین دارد.

مهاجرت نیکی کریمی به آمریکا

در سال 71 به دلیل بازی در فیلم سارا توانست جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره های سن سباستین و نانت را به دست آورد. در همان سال برای تحصیل در رشته طراحی لباس به امریکا رفت.

نیکی کریمی از دوران دبستان بازی در گروه‌های کوچک تئاتری را آغاز کرد. اولین نقش سینمایی اش را در سال ۱۳۶۸ در فیلم« وسوسه» به کارگردانی جمشید حیدری به دست آورد. ولی نخستین حضور جدی اش را میتوان در فیلم« عروس» به کارگردانی بهروز افخمی در سال ۱۳۶۹ دانست. نیکی کریمی و ابوالفضل پورعرب را اولین ستاره های سینمای ایران بعد از انقلاب می دانند. بعد از آن، نیکی کریمی در دو فیلم مهم از داریوش مهرجویی به نام های« سارا» و« پری» ایفای نقش کرد. در سال ۱۳۷۱ بازی در فیلم« سارا» ( اقتباسی از« خانه عروسک» اثر هنریک ایبسن) توانست برای او جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره های سن سباستین و نانت را به ارمغان بیاورد.

نیکی کریمی همچنین در حرفه عکاسی نیز فعالیت دارد. او تاکنون چند نمایشگاه عکس از کارهای خود، برپا کرده است. نیکی کریمی تاکنون سبک های مختلف عکاسی همچون پرتره و... را تجربه کرده ولی عکاسی از طبیعت در آثار او چشمگیرتر است.

نیکی کریمی که اعضای خانواده اش در انگلستان یا آمریکا زندگی میکنند بین تهران و لندن در رفت وآمد است.

نیکی کریمی از بازیگران نچرال و البته خوش استایل و با وقار سینمای ایرانی می باشد که در جشن حافظ هم بر خلاف بسیار از هنرمندان که به خیال خود خاص پوشیده بودند، او مثل همیشه شیک پوش و به دور از حاشیه تیپ زد.

متفاوت بودن شاید جزیی از هنرمند باشد اما هر تفاوتی زیبا نیست که متاسفانه بانوان ایرانی تا سکانسی را جلوی دوربین می روند جو خاص پوشی را می گیرند و از حالت نرمال خود خارج می شوند.

اما نیکی خانم از بازیگران سن دار ولی نچرال و جذابی است که همیشه به دلیل شخصیتش هم از سوی سینمایی ها و هم از سوی مخاطبین محبوب بوده و حرف و حدیث پشت سرش نداتشه، درست برعکس بعضیا!

اما خانم نیکی کریمی مدتی پیش هم ظهاراتی درباره خانم های بازیگر سینما داشت.

نیکی کریمی پیشتر گفته بود: در گذشته زیاد سینما رفتم و فیلم دیدم و چیزی که خیلی توجهم را جلب کرد. متاسفانه بازار داغ لب‌ها و چانه‌ها و گونه‌های تزریق شده و کاشته شده و خلاصه انواع و اقسام عمل‌ها و تزریق‌ها برای رسیدن به زیبایی و کمال مطلوب بود.

وی نوشت: بعد از دیدن فیلم “گذشته”، و دیدن سیمای ساده برنیس بژو با خودم فکر کردم واقعا چه بر سر این جامعه آمده؟

بازیگری که فیلمش برنده اسکار است و این قدر شانس کار در اروپا و هالیوود دارد و تازه شاید رقابت گسترده‌ای پیش رو دارد، با این سیمای ساده در فیلم‌ها حاضر می‌شود.

اما بازیگران ما برای زیبا دیده شدن در تنها گستره پیش رو یعنی سینمای ایران دست به هر کاری می‌زنند که تازه نتیجه‌اش قیافه‌ای مصنوعی و غیرعادی و غیر قابل باور است.

واقعا آیا زیبایی‌شناسی جامعه ما تغییر کرده و مردم ما از قیافه‌های مصنوعی خوش‌شان می‌آید یا من نمی‌دانم این همه تلاش برای چیست؟