دلبری دختر مهراب قاسم خانی برای دخترش در ملاعام

سنی که هر کسی مسیر آینده زندگیش رو پایه گذاری و براش برنامه ریزی میکنه. برنامه منم این بود که هیچ گهی نشم. واقعاً هم براش تلاش میکردم.

البته من هم مثل دیگران در این مقطع حساس الگویی داشتم که کسی نبود جز پیمان. اون آروم و سر به راه بود، من لات و عوضی بودم. اون دوستای مؤدبی داشت، دوستای من از خودمم عوضی تر بودن.

اون درسخون بود، من هشت تا هشت تا تجدید میاوردم. اون اتاقش مرتب بود، اتاق من مثل آشغال دونی بود. اون لباس و موی مرتب داشت، من لباس و موی عجیب غریب داشتم.

خلاصه این که هر چی بابا و مامانمون به آینده اون خوش بین بودن، مطمئن بودن که من در آینده معتاد میشم و توی جوب زندگی میکنم.

پ.ن اول: اگه همه اطرافشون یکیو داشتن که بابا و مامانشون بزنه توی سرشون. من نه تنها پیمان رو داشتم، بلکه این قابلیت رو داشتم که هر کیو توی خیابون هم پیدا میکردن، میتونستن بزنن توی سرم.

پ.ن دوم: چه خوبه که کارما الکیه. اصلاً دوست نداشتم بچه هام اون بلایی که من سر بابا و مامانم آوردم، سرم میاوردن.